De laatste nieuwtjes, wetenswaardigheden en foto's - april 2020

Hoewel onze nieuwsbrief normaliter pas in mei/juni komt, vragen de huidige omstandigheden om het al eerder te doen. We krijgen veel telefoontjes, mailtjes en appjes van bezorgde familie, vrienden en gasten. Ja, we zitten in lockdown. Nee, we mogen niet zomaar de deur uit. Dat mag alleen met een verklaring "Attestation de dérogation" en alleen voor belangrijke boodschappen (de eerste levensbehoeften), de apotheek, de dokter, de rechtbank en je werk (als je niet thuis kunt werken). En je mag een ommetje maken tot 1 km om je huis. Ja, alles gaat goed met ons. Ja, gelukkig is Emma ook bij ons. Ze heeft de laatste trein voor de lockdown kunnen nemen. Ja, gelukkig wonen we op het platteland en bovendien hebben we sinds de lockdown we prachtig weer. Oke, 1 keer een paar dagen koud en zelfs sneeuw, maar verder rond de 22-25 graden. Wat een geluk. Toch is de situatie bizar en surrealistisch. Boodschappen doen in 'oorlogsgebied' is raar. Mensen met mondkapjes en handschoenen, elkaar schigtig aankijkend, elkaar ontwijkend

21 juni, zomer!

Eigenlijk zouden we nu moeten stoppen met snoeien, maaien, harken etc., en gewoon moeten gaan genieten van alles wat groeit en bloeit. En dat is precies wat we gaan doen!

Lieve familie, vrienden en gasten van Sans Parure.
Op de valreep van het nieuwe seizoen de halfjaarlijks nieuwsbrief, vol met de laatste nieuwtjes, foto's, en wetenswaardigheden (oa hoeveel kussen op de Franse camping?, een hilarische Franse taalstrijd, pizza-automaten en de (verkeers)regels in Frankrijk).

Alweer 12 jaar dat we hier wonen, we gaan ons 13e seizoen in. Wat vliegt de tijd toch voorbij. Als de dag van gisteren lijkt het. We zien ons nog aankomen, in de stromende regen. We blokkeerden de weg met ons vrachtwagentje en een boer kon er niet meer langs met zijn tractor. 'Nos excuses, het gaat niet lang duren'. De boer bleek de burgemeester en was 'pas content'. Toen we een kalfje van hem van de weg plukten was het gelukkig weer goed.

Als stadse mensen met alleen een hond en een goudvis, hadden we geen verstand van dieren. De eerste avond zat er een grote pad voor de deur waarop Daan (een echte Hilversummer in hart en nieren) zei: 'Kan die bijten?'

En een schaap waarvan we dachten dat die de besmettelijke ziekte blauwtong had, bleek het gewoon warm te hebben. Overigens, als hij wel blauwtong had gehad, dan mochten we vooral de autoriteiten niet bellen van de buurboer, 'mais non!' als hij dood neervalt, graven we gewoon een gat en niemand die het weet....

En die keer dat er een boer met zijn tractor met aanhanger bij ons het atelier in reed. Een ravage niet normaal. Maar gelukkig geen doden of gewonden, en dus zeiden wij; Open huis bij Sans Parure!' Dat vonden de Fransen maar raar, die riepen alleen maar ontzet 'o la-la-la-la, o la-la-la-la, quel horreur!' En daarmee hebben we ook gelijk het stukje humor te pakken. Die Hollandse nuchterheid van ons snappen ze niet. Als er een kaasfabriek is afgebrand en er is niemand gewond of erger, en we roepen ´Ze smelten de kazen´, dan kijken ze echt met grote ogen. Ze liggen daarentegen wel in een deuk om Louis de Funès (ja, nog steeds) of als je uitglijdt over een bananenschil.

Eerlijk is eerlijk. De eerste jaren vielen voor Daan niet mee. Als postbode (die na 27 jaar door de reorganisatie bij TNT Post ook op zoek moest naar een andere baan) ben je natuurlijk de hele dag onder de mensen en heb je zo je 'eigen taal' onder collega's. Vooral de winters kunnen dan stil en lang zijn zonder gasten. Maar tegenwoordig, als we na het drukke seizoen in oktober even aan het bijkomen zijn, zitten we voor we het weten in het aflammerseizoen in februari en gaan we zo alweer langzaam naar de lente en verwelkomen we alweer de eerste gasten.

Jacqueline had nooit gedacht dat ze haar wens (dierenarts worden) hier nog een beetje in vervulling zou zien gaan. Toen ze 12 was en een half dood vogeltje op straat vond en daar heel hard om moest huilen, heeft ze een ander beroep uitgekozen. En nu zit ze soms tot haar elleboog in een schaap, op zoek naar een lammetje dat problemen geeft bij de bevalling, geeft injecties, oorbellen en knipt en scheert ze.

En Emma woont al meer dan de helft van haar leven in Frankrijk. Ze spreekt vloeiend en accentloos Frans en is soms beter dan haar klasgenootjes. Keek ze in het begin nog tegen Jacq op: ' Oh, mama, jij praat Frans!' Nu zegt ze: 'Nou mam, je praat wel raar Frans hoor.' Ach kind, als ze me maar begrijpen. En hoewel ze een goeie basis van de Nederlandse taal heeft, wordt het nu toch wat lastiger. Zo vertelde ze dat een vriendinnetje vloeistof in haar knie heeft... (vocht). 

Dit was haar tweede jaar op de Universtiteit van Nîmes. Dat was wel even wat anders toen ze nog op het Lycée zat. Dat was hard werken en veel leren. Verschillende sportclubs of een bijbaantje waren er dan ook niet bij. Gewoon geen tijd voor. Het waren lange dagen met veel huiswerk. Maar ze heeft haar 'Bac' gehaald, iets wat elke Fransman vraagt of je dat hebt, want dat is wel heel belangrijk. En nu dus op de Universiteit, 500 km verderop. Slik. Ja, dat is niet even op de koffie of wat eten brengen. En elk weekend naar huis voor de vuile was zit er ook niet in. Dus ze heeft een eigen wasmachine. Maar ze heeft het prima naar haar zin, en doet wat ze graag wil doen; neuropsychologie studeren. Nu ook hard werken en veel leren, maar anders dan op het Lycée. Nu is het toch meer zelfstudie, en ze doet het hartstikke goed. We zijn supertrots op haar.

In de 12 jaar dat we hier wonen hebben we ons al aardig aangepast aan het Franse plattelandsleven. De gemoedelijkheid, het rustige, en de 'lekker-belangrijk' instelling.

Ik (Jacq.) zal nooit de reactie van mijn moeder vergeten toen ik zei: "Nou mam, ik laat voortaan het tafelkleed gewoon liggen hoor. Lekker belangrijk: erop, eraf, erop, eraf en dat 3x op een dag." Mijn moeder was in shock, want ik, die haar keurige nieuwbouwhuisje in Hilversum altijd op orde had.... dat had ze niet verwacht.

We gaan naar een theatervoorstelling waar onze lieve con-collega Wim acte de présence geeft (rechts op de foto in blauwe overall). Gewoon in het dorpshuis en we zitten op gewone houten stoeltjes. We maken prachtige wandelingen in de omgeving (bij georganiseerde wandelingen is er onderweg een stop met een kleine versnapering) en zitten rustig een hele ochtend met de buurman te kletsen. En als we Emma van de lagere school haalden kon dat bij wijze van spreken gewoon in overall, niemand die er wat van zei (in de stad is dat natuurlijk wel anders). We vinden lekker eten belangrijker dan een nieuwe broek; die gooien we pas weg als de scheuren erin vallen. En dan nog... het is wel in de mode nu...

Spijt van onze verhuizing hebben we dan ook zeker niet. Gelukkig volgens een gast, anders had hij ons nooit gevonden!

Zo nu en dan kom je in Frankrijk een automaat tegen waar je eten en drinken uit kan trekken. Niet zomaar een cola-automaat of een automatiek maar enorme apparaten met verse melk, kaas, brood of verse pizza. 

In Saint Eloy les Mines, hier 5 minuten vandaan, staat sinds kort een heuse pizza-automaat, dus er is altijd wel iets te eten in noodgevallen. 

Maak niet de fout om in Zuidwest-Frankrijk een pain au chocolat te bestellen. Rond Toulouse en Bordeaux heet een chocoladebroodje ‘chocolatine’ en daar maken de streekbewoners graag een humoristisch punt van.

Het patois (lokaal dialect) mag dan bijna helemaal verdwenen zijn op de Franse campagne, veel streken klampen zich met nostalgisch enthousiasme vast aan woorden die in de rest van het land niet voorkomen. Het mooiste en vurigste voorbeeld daarvan is de ‘chocolatine‘, zoals de Fransen in het Zuidwesten een chocoladebroodje noemen. Terwijl de rest van Frankrijk de voorkeur geeft aan een pain au chocolat.

Chocolatine-aanhangers zijn er van de Atlantische kust (Charente-Maritime, Les Landes, Frans Baskenland) tot aan de Middellandse Zee (Aude). En vanaf de Pyreneeën, de Gers, Lot-et-Garonne tot aan de Dordogne en zelfs de Cantal, in Auvergne. Over de exacte locatie van die taalgrens valt te twisten, vandaar dat er een website bestaat (net als voor het aantal zoenen per regio, ook zo'n dingetje. Leuk voor de volgende keer) waarop mensen voor hun departement kunnen stemmen. Volgens die metingen ziet de verdeling er zo uit.

Aan deze taalkwestie ligt misschien ook een culinair verschil ten grondslag: in het Zuidwesten van Frankrijk is een chocoladebroodje vaker van brioche-deeg in tegenstelling tot het elders gebruikte croissantdeeg. Maar de discussie is dat soort details al lang voorbij. Voor het Zuidwesten is het chocoladebroodje een symbool geworden voor de lokale identiteit. Net als rugby en cassoulet. Het gemoedelijke gastromische Zuidwesten durft het daarbij op te nemen tegen het betweterige Parijs en de rest van Frankrijk.

Een veelgestelde vraag is of we goed frans spreken. Ach, we doen ons best. En zo af en toe nog een heerlijke blooper. (Jacq.) Hoe heette die aardige man ook alweer die de nieuwe vloer kwam leggen? Al bellend bedenk ik me dat het een poolse naam was ... Eh ... 'âllo, monsieur Sarkozy??' Haha, Szymanski heet de beste man!

In Frankrijk hangen eens in de zoveel tijd grote spandoeken met daarop de oproep om bloed te geven: don de sang. Daan: 'Wie is dat, Don de Sang? Een bekende zanger ofzo?'

En soms vinden we het ook maar raar dat 'die Fransen' alles verkeerd-om zeggen. Een kip zegt 'cot cot cot' en hè? is èh? En een MRI-scan is een IRM, DNA is ADN.

We hebben weer eens een ouderwetse winter gehad, met kou en veel sneeuw zodat we bijna ingesneeuwd waren (normaliter gebeurd dat wel een paar keer). We komen lui van de bank. Toch wel lekker hoor, heerlijk voor de warme houtkachel, bakkie koffie erbij. Maar nee, we moeten echt aan het werk; snoeien, maaien en onkruid wieden. Als we het niet bijhouden, komen we niet meer door dat oerwoud heen. We hebben een wisselvallig voorjaar gehad; zon, maar toch ook veel regen en onweer. We hebben al een paar zeer warme dagen achter de rug en ook vandaag is het weer een heerlijke dag met 25 graden en een strakblauwe lucht.  

Wat gaan we deze keer bedenken en aanpakken voordat het nieuwe seizoen begint. Laten we beginnen met bedenken.

Eigenlijk was dat wel duidelijk. Onze nieuwe arrangementen van vorig jaar houden we erin. 

Te beginnen met ons Wandelarrangement.

Slechts 2,5% van de Franse bevolking woont in de Auvergne, er is dus veel ruimte voor natuur en die is in dit deel van Frankrijk dan ook overdonderend aanwezig.

Wandelen hier is echt wandelen en niet opstellen in rijen van 2. Wandelen hier betekent ook goed voorbereid op weg, want het is niet verwonderlijk als je 2 uur loopt zonder iemand tegen te komen.

We hebben diverse wandelroutes, verschillende afstanden en verschillende niveaus. Op verzoek nemen we je mee op een wandeling waarbij we onderweg de eetbare planten en kruiden aanwijzen.
Een weekje genieten in de Auvergne, in een gezellig vakantiehuisje met uitzicht op het Franse platteland. Bedlinnen, handdoeken je kunt het allemaal thuislaten. Het ontbijt wordt voor je verzorgd wanneer je dat wilt en 's avonds staat een heerlijk 4-gangen diner klaar. Meer info over dit arrangement.

Een ander arrangement is onze workshop beeldhouwen met speksteen.

Wat een feestje en ontzettend leuke en gezellige happening. En dat kan alleen met enthousiaste deelnemers en prachtig weer. 

In een workshop van zeven uur maak je van speksteen (een zachte steensoort) een prachtig beeldhouwwerkje of sieraad.

Bij een kopje koffie of thee met wat lekkers krijg je aanwijzingen over het gebruik van het gereedschap en de manier waarop je vorm geeft aan je steen. Daarna ga je lekker aan de slag met een zelfgekozen steen. Er wordt gewerkt met Chinees en Braziliaans speksteen. Vervolgens doorloop je alle stadia van ruwe steen tot beeld. Eerst de vorm; wat zie je in de steen of wat wil je maken. Is de vorm naar je zin, dan ga je schuren en polijsten. Tijdens deze laatste fase, het polijsten, komen onvermoede kleuren uit de steen tevoorschijn. Als laatste handeling wrijf je wat olie over je beeld of sieraad waardoor de kleuren en patronen in de steen mooi zichtbaar blijven. Altijd een fantastisch moment!

We werken buiten op het erf van de boerderij van Sans Parure en er wordt een heerlijke Franse lunch geserveerd in de tuin met producten uit onze eigen moestuin of lokale leveranciers. Met dieetwensen houden we vanzelfsprekend ook rekening.Het is een echte verwendag! Voor koffie, thee en de lunch wordt gezorgd. Ook wordt voorzien in alle materialen en gereedschappen die nodig zijn voor het maken van een beeld. Zelf hoef je dus niets mee te brengen, behalve een gezonde dosis enthousiasme.


Deze inspirerende workshop wordt gegeven door Maria Dijkmeijer. Maria werkt als hobby graag met het materiaal speksteen. Ontspannen door lekker bezig te zijn met vormgeving naar eigen idee of naar voorbeeld. Maria weet cursisten te stimuleren om te durven beeldhouwen.  Heel vaak heeft ze gehoord: "Dat kan ik niet hoor!”, en vervolgens gaan ze dolblij met een mooi beeld naar huis. Beeldhouwen is een avontuur, waarbij nog veel te ontdekken valt! Meer info over dit arrangement.

Onze moestuinbakken staan er mooi bij. Dat kan ook niet anders met dit groeizame weer, maar dat is helemaal goed voor de sla, paprika's, broccoli, aubergine, peultjes, sperzieboontjes etc. etc. Heerlijk om rond te lopen en te snoepen van een aardbei of kers . Vijftien bakken hebben we inmiddels staan. Alles voor de vrije pluk! Maar wees er snel bij, want onze Dirk houdt ook van aardbeien ;-)

Samen met de kinderen gaan we elke ochtend de dieren verzorgen en knuffelen. Helaas nog maar 1 Frans Hangoorkonijn, Jaap. We zijn naarstig opzoek naar een vriendinnetje voor hem, maar dat valt nog niet mee hier op het platteland waar konijnen meestal in de pan verdwijnen.

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                               Onze dieren

Onze 18 schapen Emma, Xena, Odylia, Odette, tweeling Wendy & Wanda, Eline, Belle, Jeanine, Michelle, Olivia en Janneke en de geadopteerden Oenkie, WiTo, Agnes, Roosje, Lammechien en Zoet hebben in totaal 24 lammetjes gekregen! Heel speciaal en volgens onze (tikkie jaloerse) buurman het record van het dorp. Al mopperend zei hij dat we dit maar ergens met koeieletters moesten opschrijven, want dat zou nooit meer gebeuren. 

Ons flesselammetje van 2014, Janneke, heeft een jongen gekregen. 

In tegenstelling tot haar moeder, (die Janneke verstootte) vindt Janneke het lammetje helemaal geweldig. Geen enkel ander schaap of lammetje mag in de buurt komen, want ze jaagt ze weg en rent er zelfs nog een stuk achteraan om zeker te weten dat ze ver van haar kind zijn. En ze is als de dood dat hij te ver van haar weg loopt of dat ze hem kwijtraakt. 

Ze ging ook niet 's avonds tegelijk met de anderen de stal in, maar bleef achter, en het kostte ons zelfs moeite om haar naar binnen te krijgen. De hele kudde is inmiddels geknipt en geschoren weer terug bij en staan in de aangrenzende wei.                                                                                                                                                                                                                                                     Onze dieren

10 Kippen die weer volop aan het leggen zijn, dus aan verse eitjes geen gebrek.

Vorig jaar mochten we een paar mooie dieren in onze tuin bewonderen, zoals de kolibrievlinder, de rups van de grote nachtpauwoog, en een bidsprinkhaan.

Gisteren zagen we een zeldzame eikenboktor en iemand had de roodborsttapuit gespot.

En welke vogel houdt 's avonds om elf uur de boel wakker met zijn (overigens prachtige) gefluit??? 

Ach, natuurlijk, de nachtegaal!
En de wielewaal is hier ook volop te horen. Hoewel hij knalgeel is, is hij toch moeilijk te spotten. Hij is nogal schuw en zit het liefst in de boomtoppen.

Sans Parure ligt op slechts 8,5 uurtjes rijden van Nederland, in het departement de Puy-de-Dôme. Dit is een van de 83 departementen die werden gecreëerd tijdens de Franse Revolutie, op 4 maart 1790, als een deel van de provincie Auvergne. Oorspronkelijk zou dit departement de naam Mont-d'Or (Goudberg) dragen, maar de afgevaardigde van Clermont-Ferrand, Gauthier de Biauzat, verhinderde dit omdat hij dacht dat deze naam de aandacht van de belastingdienst zou trekken. En aangezien de Auvergne als 'boerengebied' (en dus 'arm') bestempeld staat wilde men dat vooral zo houden.....

De regio’s van Frankrijk (Frans: régions) zijn te vergelijken met de provincies in België en Nederland. Het is de eerste verdeling van het land. In tegenstelling tot in België en Nederland zijn de Franse regio’s verder verdeeld in departementen waarmee de Belgische en Nederlandse provincies qua oppervlakte meer overeenkomen.
Frankrijk telt 18 regio’s. 12 op het Europese vasteland, Corsica dat een aparte status heeft en de 5 Overzeese regio’s, die samenvallen met de 5 Franse overzeese departementen. Tot 1 januari 2016 bestond Frankrijk uit 22 Europese regio’s, maar op 23 juli 2014 nam de Assemblée Nationale een wet aan die erin voorzag dit aantal terug te brengen.
De departementen zijn op alfabetische volgorde genummerd. Het nummer komt overeen met het nummer op kentekenplaat van Franse auto’s. De Auvergne is samen gegaan met Rhône-Alpes en heet nu officieel Auvergne-Rhone-Alpes .... of is het Rhône-Alpes-Auvergne?... vraag het aan de Fransman en zijn regio gaat voorop....

De Auvergne staat ook bekend als het groene hart van Frankrijk. Motorrijders zijn hier als kinderen zo blij (zie foto) (grapje). De vele kronkelweggetjes, de prachtige natuur. En vooral in alle rust lekker (door) kunnen rijden en genieten van de mooie omgeving. De authentieke dorpjes. De Fransman die met zijn stokbrood onder de blote arm (lekkuurr ;-)) over straat loopt, kaasje, wijntje, de gemoedelijkheid, kortom het savoir vivre van het franse platteland.

We gaan ons verder klaarmaken voor het seizoen. Het speelhuisje is weer open en wacht op zijn nieuwe 'bewoners'; we hebben heel veel patatjes gegeten vorig jaar ;-) .

De jammetjes zijn weer aangevuld en staan alweer op de plank. Naast de zomerjammetjes met aardbeien, frambozen of bramen, ook de smaken rode pruimen, perziken met kruiden en de kweeperen-confiture! Heerlijk bij de kaas. 

Natuurlijk organiseren we van de zomer weer barbecue-avonden met kampvuur (en marshmallows en worstjes!). We hebben een gitaar, dus live-muziek kan geregeld worden!

Of gewoon een avondje koffie met taart en Ganzeborden. Alles kan bij Sans Parure, niets moet.

Op het terrein van 1 ha kunnen de kinderen naar hartelust rennen en spelen, en er is ruimte genoeg om te vliegeren, 15 tellen in de rimboe of voor een potje Twister.

Stel je voor. Je zit op het terras voor je vakantiehuisje en je geniet van het prachtige uitzicht over het mooie landschap van de Combrailles, onder het genot van een gezellig potje schaak, de rust, lekker wijntje erbij, Frans kaasje, ......

en ondertussen kijk je af en toe met medelijden naar de buurboer die druk aan het werk is hooibalen te maken. 's Avonds geniet je vanaf datzelfde terras van een prachtige zonsondergang, elke avond anders, en elke avond nog mooier. Da's pas vakantie, toch?

De uitstapjes en bezienswaardigheden in de omgeving zijn legio. Een dagje kanoën op de Sioule of boomklimmen (ook voor de allerkleinsten) zijn echte belevenisssen. Het pretpark Vulcania blijft super-leuk. Ervaar zelf hoe de aarde trilt en beeft tijdens een aardbeving, maak een reisje naar het middelpunt van de aarde of kijk naar spannende 3D en zelfs 4D films!
Of Le Pal! Een combinatie van een dierentuin en attracties. Wordt opgetild door KingKong of lekker duizelig in de Disque du Soleil. Of lekker spelen in één van de vele zwemmeertjes zoals van Lapeyrouse of St. Eloy les Mines, waar je kunt waterfietsen (of gewoon lekker dobberen) of zandkastelen bouwen en waar het rustig is en je alle ruimte hebt en je niet op de handdoek van je buurman ligt. Of gezellig een dagje naar Domaine Baudry in Saint Fargeol. Waar oa. een confiture museum is met 150 verschillende soorten jam en waar je onbeperkt op forel kunt vissen. En waar je altijd beet hebt want ook wij werden vorig jaar door een gast verrast met 15 verse forellen. (help!) Een jaarlijks terugkerend spektakel is het houtfeest in Sainte-Christine. Houthakkers vanuit de hele wereld komen hier strijden om de titel 'Auverjack'. Dit jaar op 27 en 28 juli.

Een jaarlijks terugkerend spektakel is het houtfeest in Sainte-Christine. Houthakkers vanuit de hele wereld komen hier strijden om de titel 'Auverjack'. Dit jaar op 27 en 28 juli.

En dit jaar op 3 en 4 augustus een heus bierfeest in Pionsat. 

En wilt je de 1465 m hoge Puy-de-Dôme bezoeken? Dat kan dit jaar ook weer. Sinds vier jaar niet meer met de auto of bus (maar nog wel te voet), maar met een speciaal aangelegde trein: Panoramique des Domes. Tijdens een 15 minuten durend ritje naar de top van de Puy-de-Dôme kunt u genieten van een prachtig uitzicht. Kijk hier voor meer info en een virtueel ritje op de site van de panoramique des domes

Kortom, genoeg te doen. Maar gewoon een dagje thuisblijven en genieten van de ruimte, de rust, het uitzicht en de stilte kan natuurlijk ook. Want dat het hier echt stil is, en je alleen de vogeltjes hoort, is echt fantastisch. Oja, volkswijsheidje. Zorg dat je altijd geld op zak hebt, want als je de koekoek voor het eerst hoort, dan hoef je je de rest van het jaar geen geldzorgen meer te maken!
We horen en zien dat iedereen in Nederland altijd zo druk is. Druk met werk, school, huishouden, sport etc. Hier maakt het allemaal niet uit, ook al sta je de hele middag te kletsen… morgen is er weer een dag.

Vanaf 1 juli 2018 geldt een nieuwe maximumsnelheid op secundaire wegen in Frankrijk.  

Vaste Frankrijkgangers zijn eraan gewend: op het Franse platteland mocht je 90 km/uur rijden buiten de bebouwde kom. Een nieuwe Franse wet verlaagt deze snelheidslimiet echter per 1 juli 2018 naar maximaal 80 km/uur. De regering van Macron heeft deze maatregel genomen vanuit milieu- en vooral vanuit veiligheidsoverwegingen. Het (hoge) aantal verkeersdoden in Frankrijk is de afgelopen 4 jaar namelijk gelijk gebleven, na jaren van geleidelijke daling.

De meeste verkeersongelukken gebeuren in Frankrijk op secundaire wegen met tweerichtingsverkeer, zonder vangrail in het midden. Vandaar de nieuwe landelijke verkeersregel, die overigens in diverse Franse departementen tot protesten heeft geleid. Overtreding van de maximumsnelheid kan in Frankrijk een verkeersboete van €68 (max. 20 km/uur te hard) of €130 (meer dan 20 km/uur harder dan toegestaan) opleveren.

Overige snelheidslimieten in Frankrijk

Op Franse autowegen (met middenvangrail) is de maximumsnelheid nog altijd 110 km/uur (tenzij het regent, dan 100 km/uur)

Op Franse autosnelwegen is de maximumsnelheid 130 km/uur, tenzij anders aangegeven of als het regent (110 km/uur).

Eigenlijk meer dan een tip, eerder een waarschuwing. Sinds 2015 jaar zijn er nieuwe regels in Frankrijk van kracht. Een hond voorin de auto, met slippers achter het stuur stappen, of de flitspaalsignalering vergeten uit te zetten, kan je duur komen te staan. De nieuwe wet verbiedt oortjes in achter het stuur. Ook een koptelefoon op mag niet meer. Handsfree bellen via een headset is hiermee ook verboden. Boete: 135 euro. Even snel de lippen bijstiften in de autospiegel, zelfs in de file, kan je een boete opleveren. De Franse krant Le Parisien meldt dat dit 'afleidende gedrag' in Frankrijk 75 euro kost. Hetzelfde geldt voor een broodje eten achter het stuur en de muziek te hard aan hebben staan in de auto.
Handig om een melding te krijgen als je een flitspaal nadert, maar in Duitsland, Zwitserland en Frankrijk is het gebruik en bezit van alle apparatuur met flitspaalsignalering verboden. Dit geldt niet alleen voor navigatiesystemen, maar ook voor laptops en telefoons waar deze informatie op staat. Heb je toch flitspaalmeldingen aan staan op de Franse wegen, dan kan je volgens de ANWB een boete van 1500 euro krijgen.
Weet dat de gendarme bij afslag 11, Montmarault, inderdaad, de afslag om naar ons te gaan, tamelijk aanwezig is. Begin deze maand werd een gast staande gehouden wegens te hard rijden en moest hij rijbewijs en motor ter plekke inleveren. Niet leuk en einde vakantie.
Kortom... een gewaarschuwt mens telt voor twee.

Milieusticker nodig in Frankrijk, ja of nee?

Heb je nou echt een milieuvignet nodig als je op vakantie gaat in Frankrijk maar NIET van plan bent Parijs te bezoeken? Er zijn over dit onderwerp veel verwarrende en zelfs onjuiste berichten verschenen. Dit zijn 5 belangrijke punten.

1. Heb je het milieuvignet nodig op de Franse autoroutes?

Als je deze zomer in een rechte lijn naar een camping in de Ardèche of naar een vakantiehuis in de Provence rijdt (of gewoon naar ons), heb je in principe géén milieusticker nodig. Op de autosnelwegen in Frankrijk is het hebben van een milieuvignet (nog) niet verplicht.

2. Waar heb je het milieuvignet dan wel nodig?

Het milieuvignet is (op sommige momenten) verplicht in de binnensteden van Parijs, Lyon, Grenoble, Lille, Toulouse en (delen van) Annecy. Het aantal Franse steden dat zich aansluit bij deze maatregel groeit echter snel, zo zullen o.a. Cannes, Bordeaux, Dijon en Montpellier volgen.

Ook het departement de Drôme heeft onlangs aangekondigd dat in periodes van extreme luchtvervuiling alleen auto’s met een milieusticker de weg op mogen. De Route du Soleil (A7) loopt door dit departement dus theoretisch gezien zou de prefectuur van de Drôme de sticker ook op die autosnelweg kunnen eisen. Maar daar zijn nog geen publieke aankondigen over gedaan.

3. Is het vignet ook verplicht voor de ringwegen rond deze steden?

Nee nog niet. In Lille (A1) en Lyon (A6/A7) is de sticker NIET verplicht voor de ringwegen en autoroutes die vlak langs deze steden lopen. En ook de ringweg van Parijs valt in principe buiten de permanente milieuzone van de hoofdstad. Echter, tijdens perioden met extreme luchtvervuiling mag de prefectuur van Parijs de milieuzone tijdelijk vergroten. En dat is in 2018 inderdaad een paar keer gebeurd: toen was het vignet tijdelijk zelfs verplicht tot aan de ‘buitenring’ van Parijs, de A86. Hetzelfde geldt in Grenoble*, zie onder.

4. Dus ook als je alleen langs Parijs wilt rijden is het toch slim om een vignet te kopen?

Vanwege dit laatstgenoemde puntje (milieuzones die door de prefectuur tijdelijk vergroot worden) adviseren we mensen die via Parijs rijden de sticker dus toch maar te bestellen. De kans dat Parijs net tijdens jouw vakantie met zo’n extreme luchtvervuilingspiek te maken heeft is weliswaar klein, maar om het op z’n Hollands te zeggen: dan ben je tenminste van alle gedonder af. Het Franse milieuvignet, Crit’Air genaamd, kost slechts €4,21 en heeft een onbepaalde geldigheidsduur, dus ook voor de komende jaren ben je klaar.

Het is namelijk zeker dat het aantal milieuzones in Frankrijk in de toekomst zal toenemen. Er bestaat bovendien maar één Frans milieuvignet en dat is in het hele land geldig.

5. Waar koop je het Franse milieuvignet?

Voor iedereen die nu denkt ‘oké, dan ik loop wel een keer langs de ANWB’: helaas, die mogen het Franse milieuvignet niet verkopen. De Crit’Air-sticker is alleen te bestellen op de website van de Franse overheid. De aangegeven levertijd is 3 tot 4 weken, maar meestal krijg je het vignet al eerder binnen. Let op, echt alleen het genoemde webadres gebruiken: er zijn misleidende websites (met Crit’Air in de naam nota bene) die €30 vragen voor het vignet dat maar €4,21 (incl. porti) kost.
De Crit’AIR geldt voor alle motorvoertuigen en dus ook voor motoren, quads, scooters campers en vrachtwagens. 

Wij raden aan om rechtstreeks op de originele site de sticker te bestellen omdat deze dan slechts een paar euro kost. Er zijn ook commerciële partijen waar de sticker wordt aangeboden maar dan betaal € 19,85. 

De sticker is te bestellen via https://certificat-air.gouv.fr/. De kosten zijn een paar euro en de portokosten komen daar nog bij. De site is wel in het Frans (naturellement ;-), maar het formulier is te vertalen naar oa Engels of Duits. Mocht je problemen hebben, laat het ons weten en we helpen je graag bij het bestellen. De levering is ongeveer 3 weken, en soms sneller. Mocht je eerder weggaan, maak dan gewoon een printje van je bestelling (leg m achter je voorruit als je ergens stopt) en je bent gedekt.

Er zijn 4 kleuren en categoriën:
Groen: voertuigen met 0% emissie en 100% elektrisch
Paars: voertuigen volgens Euronorm 5 en 6 bouwjaar na 1-1-2011 en benzine of hybride
Geel: benzine voertuigen Euronorm 4 bouwjaar tussen 1-1-2006 tot 31-12-2010 en diesels met Euronorm 5 en 6 vanaf 1-1-2011
Oranje benzine en hybride auto's Euronorm 2 en 3 bouwjaar tussen 1-1-1997 en 31-12-2005. Diesels met Euronorm 4 met bouwjaar tussen 1-1-2006 en 31-12-2010
Meer info bij het Ministère de l'Environnement, de l'Energie et de la Mer

* Bij Grenoble is eenzelfde regel van toepassing als in Parijs: daar kan de ‘permanente milieuzone’ (ZCR) tijdens langere smogperiodes ook vergroot worden (ZPA). In dat geval komen – korte stukjes – van de de autosnelwegen die langs de stad lopen ook onder de milieuzone te vallen en heb je op dat korte traject naar de letter ook een milieusticker nodig

Onderweg naar uw vakantiebestemming of op zoek naar een lekkere maaltijd in de buurt? Ga dan eens naar een Routier restaurant. Deze bieden een 3-gangen menu van ca € 11,- tot 

€ 15,-, meestal inclusief een glas wijn.
De routier restaurants liggen langs de routes Nationale en Departementale dus u moet wel even de snelweg af. Een tip: hoe meer vrachtwagens voor de deur staan hoe beter het relais is.
Hier een link om alle restaurants in of rond uw vakantiebestemming te vinden.
Bon appetit!

Oja, wilt je nog meer weten over de Auvergne? Jacq. heeft een blog geschreven voor de site On y va, Campings in France. Leuk!

We verheugen ons weer op het komende seizoen. De verscheidenheid aan gasten, allemaal vrolijk en lekker op vakantie, de gezelligheid, samen eten en kletsen. 

Aan het begin van het jaar is het altijd weer spannend, maar inmiddels hangt het planbord  weer vol met bekende en onbekende namen. Na de zomer hebben we er ook gezichten en verhalen bij. We verheugen ons erop iedereen te verwelkomen. 

We wensen iedereen een leuke, gezellige en zonovergoten vakantie toe. Lekker uitrusten, lekker nietsdoen, lekker lezen, lekker eten, kortom maximaal quality time en genieten van en met elkaar. Heel veel plezier en wie weet à bientôt!

SANS PARURE
Daan, Jacqueline, Emma, Dirk en de rest van de beestenbende